Mε την ψήφιση του ν. 2690/1999 κατανοήθηκε αναμφισβήτητα η ανάγκη κατάρτισής του. Όχι μόνο για την εξειδίκευση συνταγματικών διατάξεων και την διατύπωση και κωδικοποίηση γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου που είχαν καθιερωθεί μέχρι τότε νομολογιακά, αλλά κυρίως για την συνολική ρύθμιση των σχέσεων κράτους - πολίτη με σκοπό την εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας μεταξύ τους λόγω της πολυνομίας και της υπάρξεως πολύπλοκων διαδικασιών μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ζητούμενη αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης, στο στάδιο της προδικασίας, πριν δηλαδή την προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων.

Το παρόν πόνημα δεν φιλοδοξεί να καλύψει πληρέστατα την θεωρητική διάσταση του Κώδικα, καθ\' όσον ήδη αυτό έχει επιτευχθεί στην διάρκεια των χρόνων. Αλλά να αναδείξει περισσότερο την πρακτική πλευρά του ζητήματος. Για τον λόγο αυτόν δόθηκε περισσότερο βάρος στην νομολογία και την περιπτωσιολογία των προσφυγών σε συνδυασμό βεβαίως με τα άρθρα του νόμου, όπως έχουν τροποποιηθεί μέχρι πρόσφατα και την αιτιολογική έκθεση αυτού. Έγινε δε κάθε δυνατή προσπάθεια για την μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση ως προς τα ζητήματα που ανέκυψαν με την πάροδο του χρόνου.